Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Τριτοβάθμια «εμπειρία»


Βρίσκομαι πλέον στο τέταρτο έτος του Πανεπιστήμιου. Οι συμφοιτητές μου προσπαθούν να αποφοιτήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται και να βγουν στην αγορά εργασίας ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους, κυρίως στο εξωτερικό. Τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα και πολλοί από τους τελειόφοιτους αναρωτιούνται πόσο γρήγορα περνάνε αυτά τα τέσσερα χρόνια που όλοι περιμένουμε πως και πως από την εποχή που ακόμα φοιτούμε στο λύκειο.
Η εισαγωγή μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μια χρονοβόρα και ψυχολογικά επώδυνη διαδικασία. Το πρόγραμμα των περισσότερων μαθητών από την δευτέρα λυκείου περιλαμβάνει: σχολείο- φροντιστήριο-διάβασμα και πάλι από την αρχή. Ακολουθούν οι εξετάσεις την τελευταία χρονιά στο ενιαίο λύκειο οι οποίες για πολλούς καθορίζουν το μέλλον τους. Το τι θα σπουδάσουν, αν το πανεπιστήμιο θα είναι κοντά στην πόλη που μένουν και το αν θα σπουδάσει κάποιος αυτό που πραγματικά επιθυμεί είναι κάποιες από τις ανησυχίες των μαθητών αλλά και των γονιών.
Δυστυχώς ο τρόπος εισαγωγής μας στο πανεπιστήμιο και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αν και έχουν υποστεί διάφορες αλλαγές τα τελευταία χρόνια, έχουν πολλές ελλείψεις. Δεν προωθούν την δημιουργική σκέψη των μαθητών και τους προσφέρουν στείρα γνώση. Ευνοείται η αποστήθιση ή η λεγόμενη παπαγαλία για τις πανελλαδικές εξετάσεις με τους περισσότερους να αναγκάζονται να παρακολουθήσουν μαθήματα σε ιδιωτικά φροντιστήρια αφού η γνώση που παρέχεται στο σχολείο δεν καλύπτει την ύλη των εξετάσεων. Βιβλία ιστορίας, αρχαίων, λατινικών, τύποι εξισώσεων στα μαθηματικά και την φυσική γίνονται συνήθεια για τους μαθητές που θέλουν να επιτύχουν. Ύστερα όμως έρχεται η απογοήτευση: «όταν πήγα στο πανεπιστήμιο για τις εγγραφές δεν πίστευα στα μάτια μου. Το πανεπιστήμιο ήταν βρώμικο, με αφίσες στους τοίχους και διάφοροι φοιτητές πολιτικών παρατάξεων προσπαθούσαν να με πείσουν να γραφτώ στο κόμμα τους και να τους ψηφίσω στις φοιτητικές εκλογές.» μας λέει η Γεωργία, δευτεροετής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, και συνεχίζει λέγοντας: «όταν είδα την κατάσταση που επικρατούσε αναρωτήθηκα αν άξιζε όλος αυτός ο κόπος που κατέβαλλα δύο χρόνια». Στην ερώτηση τι είναι αυτό που την οδήγησε να δηλώσει το συγκεκριμένο τμήμα μου απάντησε πως ήθελε να μπει στη σχολή θεατρικών σπουδών όμως όλοι την απέτρεψαν. «Οι γονείς και οι καθηγητές μου στο φροντιστήριο στο οποίο πήγαινα μου είπαν πως θα δυσκολευτώ να βρω δουλειά όταν τελειώσω την συγκεκριμένη σχολή γι αυτό προτίμησα να δηλώσω ένα τμήμα όπως αυτό, το οποίο θα με βοηθήσει να βγάλω κάποια χρήματα στο μέλλον».
Τα λόγια της Γεωργίας με έβαλαν σε σκέψεις και τότε συνειδητοποίησα με θλίψη πως εκείνη δεν ήταν η μοναδική περίπτωση φοιτήτριας που βρίσκεται σε μία σχολή απλά επειδή έχει περισσότερες πιθανότητες να εργαστεί στο μέλλον. Πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν μία σχολή απλά και μόνο επειδή έχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση ενώ άλλοι συνειδητοποιούν στην πορεία ότι δεν τους ενδιαφέρει το συγκεκριμένο αντικείμενο και αποφασίζουν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ακολουθήσουν κάποιον άλλο κλάδο. Ευτυχώς πλέον μπορούμε να ενημερωνόμαστε για το πρόγραμμα μαθημάτων και εξετάσεων για όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια μέσω του διαδικτύου. Στο www.ypepth.gr/el_ec_page1047.htm μπορούμε να μάθουμε οτιδήποτε θελήσουμε για το πανεπιστήμιο ή το Τ.Ε.Ι. που μας ενδιαφέρει και φυσικά να βρούμε και τηλέφωνα επικοινωνίας για τυχόν απορίες.
Στην σύγχρονη κοινωνία τα κριτήρια των μαθητών για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο είναι περίπου τα ίδια αφού οι περισσότεροι σκέφτονται το μέλλον τους μετά την αποφοίτηση από την σχολή αλλά και το πόσο μπορεί η οικογένεια τους να τους στηρίξει οικονομικά σε περίπτωση που το πανεπιστήμιο είναι μακριά από την περιοχή που διαμένουν. Δυστυχώς πολλοί μαθητές περιορίζουν τις επιλογές τους όταν έρχεται η ώρα να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους αφού η οικονομική στήριξη ενός παιδιού απαιτεί πολλά χρήματα και οι γονείς δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν. Η Ναταλία, πρωτοετής φοιτήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο λέει: «Η σχολή στην οποία ήθελα να περάσω ήταν εκτός Αθηνών. Πριν συμπληρώσω το μηχανογραφικό μου το συζήτησα με τους γονείς μου και μου είπαν ότι δεν έχουν τα χρήματα για να μου καλύπτουν τα έξοδα που χρειάζονται. Μόνο το ενοίκιο και τα βασικά έξοδα του σπιτιού απαιτούν πολλά χρήματα και η οικονομική μας κατάσταση δεν μου το επέτρεπε. Έτσι αναγκάστηκα να δηλώσω μόνο σχολές που βρίσκονται στην Αθήνα».
Παρά τα αρνητικά στοιχεία βέβαια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα θετικά της. Το γεγονός πως οποιοσδήποτε μαθητής που έχει επιτύχει στις πανελλαδικές εξετάσεις μπορεί να σπουδάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία. Η δωρεάν εκπαίδευση που μας παρέχει το κράτος δίνει την ευκαιρία σε όλους να σπουδάσουν ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης αφού οι τετραετής ή πενταετής, σε κάποιες περιπτώσεις, σπουδές στα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. αλλά και τα απαραίτητα βιβλία δίνονται δωρεάν στους φοιτητές από το πρώτο μέχρι το τελευταίο εξάμηνο. Επιπλέον το επίπεδο σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια θεωρείται υψηλό σε σχέση με αντίστοιχα πανεπιστήμια στην Ευρώπη.
Παρόλα αυτά πολλοί είναι εκείνοι που θα ήθελαν να φύγουν στο εξωτερικό ή σχεδιάζουν τις μεταπτυχιακές σπουδές τους σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα θεωρώντας ότι το πτυχίο αυτό θα τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον.