Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Τριτοβάθμια «εμπειρία»


Βρίσκομαι πλέον στο τέταρτο έτος του Πανεπιστήμιου. Οι συμφοιτητές μου προσπαθούν να αποφοιτήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται και να βγουν στην αγορά εργασίας ή να συνεχίσουν τις σπουδές τους, κυρίως στο εξωτερικό. Τα φοιτητικά χρόνια είναι τα καλύτερα και πολλοί από τους τελειόφοιτους αναρωτιούνται πόσο γρήγορα περνάνε αυτά τα τέσσερα χρόνια που όλοι περιμένουμε πως και πως από την εποχή που ακόμα φοιτούμε στο λύκειο.
Η εισαγωγή μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι μια χρονοβόρα και ψυχολογικά επώδυνη διαδικασία. Το πρόγραμμα των περισσότερων μαθητών από την δευτέρα λυκείου περιλαμβάνει: σχολείο- φροντιστήριο-διάβασμα και πάλι από την αρχή. Ακολουθούν οι εξετάσεις την τελευταία χρονιά στο ενιαίο λύκειο οι οποίες για πολλούς καθορίζουν το μέλλον τους. Το τι θα σπουδάσουν, αν το πανεπιστήμιο θα είναι κοντά στην πόλη που μένουν και το αν θα σπουδάσει κάποιος αυτό που πραγματικά επιθυμεί είναι κάποιες από τις ανησυχίες των μαθητών αλλά και των γονιών.
Δυστυχώς ο τρόπος εισαγωγής μας στο πανεπιστήμιο και το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αν και έχουν υποστεί διάφορες αλλαγές τα τελευταία χρόνια, έχουν πολλές ελλείψεις. Δεν προωθούν την δημιουργική σκέψη των μαθητών και τους προσφέρουν στείρα γνώση. Ευνοείται η αποστήθιση ή η λεγόμενη παπαγαλία για τις πανελλαδικές εξετάσεις με τους περισσότερους να αναγκάζονται να παρακολουθήσουν μαθήματα σε ιδιωτικά φροντιστήρια αφού η γνώση που παρέχεται στο σχολείο δεν καλύπτει την ύλη των εξετάσεων. Βιβλία ιστορίας, αρχαίων, λατινικών, τύποι εξισώσεων στα μαθηματικά και την φυσική γίνονται συνήθεια για τους μαθητές που θέλουν να επιτύχουν. Ύστερα όμως έρχεται η απογοήτευση: «όταν πήγα στο πανεπιστήμιο για τις εγγραφές δεν πίστευα στα μάτια μου. Το πανεπιστήμιο ήταν βρώμικο, με αφίσες στους τοίχους και διάφοροι φοιτητές πολιτικών παρατάξεων προσπαθούσαν να με πείσουν να γραφτώ στο κόμμα τους και να τους ψηφίσω στις φοιτητικές εκλογές.» μας λέει η Γεωργία, δευτεροετής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, και συνεχίζει λέγοντας: «όταν είδα την κατάσταση που επικρατούσε αναρωτήθηκα αν άξιζε όλος αυτός ο κόπος που κατέβαλλα δύο χρόνια». Στην ερώτηση τι είναι αυτό που την οδήγησε να δηλώσει το συγκεκριμένο τμήμα μου απάντησε πως ήθελε να μπει στη σχολή θεατρικών σπουδών όμως όλοι την απέτρεψαν. «Οι γονείς και οι καθηγητές μου στο φροντιστήριο στο οποίο πήγαινα μου είπαν πως θα δυσκολευτώ να βρω δουλειά όταν τελειώσω την συγκεκριμένη σχολή γι αυτό προτίμησα να δηλώσω ένα τμήμα όπως αυτό, το οποίο θα με βοηθήσει να βγάλω κάποια χρήματα στο μέλλον».
Τα λόγια της Γεωργίας με έβαλαν σε σκέψεις και τότε συνειδητοποίησα με θλίψη πως εκείνη δεν ήταν η μοναδική περίπτωση φοιτήτριας που βρίσκεται σε μία σχολή απλά επειδή έχει περισσότερες πιθανότητες να εργαστεί στο μέλλον. Πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν μία σχολή απλά και μόνο επειδή έχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση ενώ άλλοι συνειδητοποιούν στην πορεία ότι δεν τους ενδιαφέρει το συγκεκριμένο αντικείμενο και αποφασίζουν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ακολουθήσουν κάποιον άλλο κλάδο. Ευτυχώς πλέον μπορούμε να ενημερωνόμαστε για το πρόγραμμα μαθημάτων και εξετάσεων για όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια μέσω του διαδικτύου. Στο www.ypepth.gr/el_ec_page1047.htm μπορούμε να μάθουμε οτιδήποτε θελήσουμε για το πανεπιστήμιο ή το Τ.Ε.Ι. που μας ενδιαφέρει και φυσικά να βρούμε και τηλέφωνα επικοινωνίας για τυχόν απορίες.
Στην σύγχρονη κοινωνία τα κριτήρια των μαθητών για την εισαγωγή τους στο πανεπιστήμιο είναι περίπου τα ίδια αφού οι περισσότεροι σκέφτονται το μέλλον τους μετά την αποφοίτηση από την σχολή αλλά και το πόσο μπορεί η οικογένεια τους να τους στηρίξει οικονομικά σε περίπτωση που το πανεπιστήμιο είναι μακριά από την περιοχή που διαμένουν. Δυστυχώς πολλοί μαθητές περιορίζουν τις επιλογές τους όταν έρχεται η ώρα να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό τους αφού η οικονομική στήριξη ενός παιδιού απαιτεί πολλά χρήματα και οι γονείς δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν. Η Ναταλία, πρωτοετής φοιτήτρια στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο λέει: «Η σχολή στην οποία ήθελα να περάσω ήταν εκτός Αθηνών. Πριν συμπληρώσω το μηχανογραφικό μου το συζήτησα με τους γονείς μου και μου είπαν ότι δεν έχουν τα χρήματα για να μου καλύπτουν τα έξοδα που χρειάζονται. Μόνο το ενοίκιο και τα βασικά έξοδα του σπιτιού απαιτούν πολλά χρήματα και η οικονομική μας κατάσταση δεν μου το επέτρεπε. Έτσι αναγκάστηκα να δηλώσω μόνο σχολές που βρίσκονται στην Αθήνα».
Παρά τα αρνητικά στοιχεία βέβαια της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα θετικά της. Το γεγονός πως οποιοσδήποτε μαθητής που έχει επιτύχει στις πανελλαδικές εξετάσεις μπορεί να σπουδάσει στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία. Η δωρεάν εκπαίδευση που μας παρέχει το κράτος δίνει την ευκαιρία σε όλους να σπουδάσουν ανεξαρτήτως οικονομικής κατάστασης αφού οι τετραετής ή πενταετής, σε κάποιες περιπτώσεις, σπουδές στα πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. αλλά και τα απαραίτητα βιβλία δίνονται δωρεάν στους φοιτητές από το πρώτο μέχρι το τελευταίο εξάμηνο. Επιπλέον το επίπεδο σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια θεωρείται υψηλό σε σχέση με αντίστοιχα πανεπιστήμια στην Ευρώπη.
Παρόλα αυτά πολλοί είναι εκείνοι που θα ήθελαν να φύγουν στο εξωτερικό ή σχεδιάζουν τις μεταπτυχιακές σπουδές τους σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα θεωρώντας ότι το πτυχίο αυτό θα τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον.

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Νευρική ανορεξία, μας αφορά όλους

Η πρώτη εντύπωση που σχηματίζουμε όλοι όταν γνωρίζουμε κάποιον είναι από την εξωτερική του εμφάνιση χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα καλό. Τα Μ.Μ.Ε. μέσω των προτύπων τα οποία προβάλλουν μας αναγκάζουν να έχουμε ένα συγκεκριμένο στυλ ντυσίματος, χτενίσματος ακόμα και συμπεριφοράς. Σε όλα τα περιοδικά αλλά και στην τηλεόραση οι γυναίκες είναι όμορφες, αδύνατες και πολλές φορές με γυμνασμένο σώμα. Πόσο επηρεάζει όμως αυτή η εικόνα όλους εμάς;
Οι γυναίκες από μικρή ηλικία αντιμετωπίζουν ρατσισμό αν διαθέτουν λίγα παραπάνω κιλά, αν δεν είναι πολύ όμορφες ή αν δεν ντύνονται σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας. Σε διάφορες ηλικίες βλέπουμε ότι κορίτσια που δεν ακολουθούν τα πρότυπα ομορφιάς απομονώνονται από το κοινωνικό σύνολο και δεν προτιμώνται από τον αντρικό πληθυσμό.
Τα Μ.Μ.Ε., οι μεγάλες βιομηχανίες της μόδας αλλά και οι εταιρίες καλλυντικών μας κατακλύζουν με διαφημίσεις από γυναίκες που είναι τέλειες και εμφανίσιμες. Τα τελευταία χρόνια η πλαστική χειρουργική κάνει χρυσές δουλείες αφού γυναίκες που θεωρούν ότι δεν είναι πολύ όμορφες καταφεύγουν στους πλαστικούς χειρουργούς για να βελτιώσουν την εξωτερική τους εμφάνιση. Η άποψη του κοινωνικού μας περίγυρου για την εμφάνιση μας μας επηρεάζει ακόμα και αν δεν το παραδεχόμαστε σε κανέναν. Φράσεις όπως: «Εγώ δεν επηρεάζομαι από τα πρότυπα» ακούγονται πολύ συχνά αλλά δυστυχώς όλοι προσπαθούμε με κάθε τρόπο να γίνουμε επιθυμητοί στο αντίθετο φύλο καταλήγοντας πολλές φορές να κάνουμε κακό στην υγεία μας.
Η βουλιμία και η νευρική ανορεξία είναι πολύ συνηθισμένα φαινόμενα ιδιαίτερα σε κοπέλες νεαρής ηλικίας. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, 10.000.000 γυναίκες και 1.000.000 άντρες υποφέρουν από νευρική ανορεξία. 15% των νεαρών γυναικών πάσχουν από βουλιμία ενώ σύμφωνα με την κλινικό ψυχολόγο, παιδοψυχολόγο, διδάκτορα Ψυχοπαθολογίας του Πανεπιστημίου Toulouse ΙΙ, Χαρά Νομικού η νευρική ανορεξία έχει 10% ποσοστό θνησιμότητας. Παράλληλα ένα ποσοστό 40% παιδιών κάτω των έξι ετών δεν είναι ευχαριστημένα με το σώμα τους. Τα νούμερα αυτά πρέπει να μας ανησυχήσουν και αυτοί που έχουν την δύναμη να λάβουν άμεσα κάποια μέτρα.
Ήδη στον κόσμο της μόδας κάποιοι σχεδιαστές δεν επιλέγουν πια για την παρουσίαση των ρούχων τους μοντέλα που είναι πολύ αδύνατα φεύγοντας έτσι από την παρουσίαση ρούχων νούμερο μηδέν- size zero όπως είναι πιο γνωστό και κοπέλες με ελαφριές καμπύλες έχουν πλέον την τιμητική τους. Η αλλαγή αυτή φάνηκε έντονα τον προηγούμενο μήνα όπου σε πολλές χώρες διοργανώθηκε η «εβδομάδα μόδας» και γυναίκες όπως η Alexandra Shulman, εκδότρια της βρετανικής Vogue, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό. Η Alexandra Shulman έγραψε ένα γράμμα το όποιο δημοσιεύτηκε στους Times λέγοντας πως βαρέθηκε να βλέπει αρρωστημένες φιγούρες στα περιοδικά και ότι η βρετανική Vogue αναγκάζεται πλέον να κάνει retouches όχι για να φαίνονται πιο αδύνατα τα μοντέλα, αλλά πιο γεμάτα και πιο υγιή!. Στο πλευρό της Alexandra Shulman, η Eleni Renton πολύ γνωστή και δημοφιλής model agent επιβραβεύοντας την εκδότρια της Vogue και συμπληρώνοντας πως πρέπει να έρθει και πάλι στην μόδα το φυσιολογικό γυναικείο σώμα.
Στην Ελλάδα διάφορες γυναίκες που υποφέρουν ή υπέφεραν από νευρική ανορεξία βγαίνουν στην τηλεόραση και μιλούν για την εμπειρία τους αυτή με σκοπό να σώσουν κοπέλες που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι κοπέλες με νευρική ανορεξία είναι ψυχικά άρρωστες και θεωρούν τον εαυτό τους χοντρό. Συνεχίζουν να κάνουν δίαιτα μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό για αυτές βάρος αποκτώντας μια αποτροπή για το φαγητό. Διάφοροι σύλλογοι με μέλη ή ιδρυτές και διάσημους σταρ της χώρας μας προβάλλουν διαφημιστικά σποτάκια δίνοντας κάποιες πληροφορίες αλλά και τηλέφωνα επικοινωνίας ώστε να μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να καλούν για να ενημερώνονται.

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Η τηλεόραση «θύμα» της οικονομικής κρίσης

Άλλο ένα «θύμα» της οικονομικής κρίσης είναι η τηλεόραση αφού παρατηρείται μεγάλη «φτώχεια» στο φετινό πρόγραμμα της ελληνικής και όχι μόνο τηλεόρασης. Στην χώρα μας η παρουσίαση των προγραμμάτων των μεγάλων καναλιών δείχνει πως φέτος οι μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν διέθεσαν χρήματα για πολλές νέες ελληνικές σειρές αλλά θα προβάλλουν πολλά reality shows, ξένες επιτυχημένες σειρές αλλά και διάφορους ποδοσφαιρικούς αγώνες.

Για την χρονιά 2009-2010 οι νέες ελληνικές παραγωγές των τηλεοπτικών σταθμών Mega και AΝΤ1 θα είναι μόλις δεκατρείς, ενώ οι υπόλοιποι τηλεοπτικοί σταθμοί δεν έχουν παρουσιάσει καμία νέα ελληνική σειρά. Συγκριτικά με τις προηγούμενες χρονιές τα ελληνικά κανάλια φέτος θα παρουσιάσουν τις λιγότερες τηλεοπτικές ελληνικές σειρές από κάθε άλλη χρονιά. Όπως φαίνεται οι ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί προσπαθούν να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα αφού η οικονομική κρίση δεν τους επιτρέπει να επενδύσουν σε νέες τηλεοπτικές σειρές με αμφίβολη τηλεοπτική επιτυχία. Στην παρουσίαση προγράμματος του AΝΤ1 ο κ. Γιώργος Λεβέντης τόνισε ότι «ο ΑΝΤ1 πήρε τη δύσκολη και γενναία απόφαση να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες της αγοράς και να συνεχίσει με συνέπεια την πορεία που έχει χαράξει χωρίς να ρίξει τον πήχη της ποιότητας» . «Η πτώση στην τηλεοπτική αγορά έχει αγγίξει το 25%, ενώ η διαφημιστική δαπάνη έχει μειωθεί κατά 200.000.000 ευρώ» τόνισε χαρακτηριστικά.

Από την πλευρά του Mega ο διευθυντής ειδήσεων του καναλιού Χρήστος Παναγιωτόπουλος είπε «Εμείς οι άνθρωποι του Mega θα συνεχίσουμε σταθερά στον ίδιο δρόμο, ελπίζοντας ότι θα τιμήσουμε και φέτος την εμπιστοσύνη του κόσμου. Θα ζήσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα τηλεοπτική σεζόν, γεμάτη από τηλεοπτικές εξελίξεις και -καλά ελπίζω- νέα για την οικονομία". Την τιμητική τους θα έχουν φέτος πολλά καινούρια reality για κάθε γούστο αφού από την μικρή μας οθόνη θα περάσουν μοντέλα, επίδοξοι τραγουδιστές αλλά και νέοι-νέες οι οποίοι θα μας δείξουν τις μαγικές τους ικανότητες ως νέοι Uri Geller.

Η τηλεόραση αντιμετωπίζει όμως προβλήματα και πέρα από τα ελληνικά σύνορα. Ο Αυστραλός επικεφαλής της News Corp Ρούπερτ Μέρντοκ δήλωσε ότι το 2009 θα αποδειχθεί «δύσκολο έτος» και «μεγάλη πρόκληση» για τα ΜΜΕ. Παρόλο που ο ίδιος είναι ιδιοκτήτης μίας εταιρίας αξίας 89 δισ. δολαρίων αποφάσισε να γίνουν περικοπές εξόδων στην Αυστραλία και την Μεγάλη Βρετανία το οποίο αυτόματα σημαίνει περικοπή του προσωπικού, αφού τα έσοδα από τις διαφημίσεις έχουν μειωθεί δραματικά. Το αμερικανικό κανάλι A.B.C. από την πλευρά του, αναγκάστηκε να μειώσει κατά πολύ φέτος τον διαφημιστικό του χρόνο στην διάρκεια της τελετής των Oscar αφού έχασε αρκετούς από τους βασικούς του σπόνσορες όπως η General Motors Corp και η L’Oreal Paris.

Όλα δείχνουν ότι φέτος θα έχουμε μια δύσκολη τηλεοπτική χρονιά. Η κρίση επηρεάζει τους εργαζομένους σε όλους τους τομείς και η ανεργία καλπάζει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Εμείς μπορούμε απλά να ελπίζουμε για το καλύτερο!

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Αδιάφοροι οι ευρωπαίοι για την Ευρώπη

Οι ευρωπαίοι πολίτες σε μικρό μόνο βαθμό ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα στην Ευρώπη με τους δημοσιογράφους να έχουν μέρος της ευθύνης. Υπάρχει χώρος για την ανάπτυξη και της γενικής και της εξειδικευμένης ενημέρωσης αρκεί να πούμε ναι στις νέες τεχνολογίες Η ανατροπή έρχεται ενόψει της ψηφιακής επανάστασης και πρέπει να προλάβουμε τις εξελίξεις. Ακόμα και η τωρινή οικονομική κρίση μπορεί να αποβεί σε όφελος της Ευρώπης διαμορφώνοντας μια κοινή ευρωπαϊκή γνώμη, κάτι που λείπει στις μέρες μας.

Τα παραπάνω συμπεράσματα προέκυψαν στην τρίτη ενότητα “Η ευρωπαϊκή πληροφόρηση στην τηλεόραση: γενική ή εξειδικευμένη;” με συντονιστή τον κ. Προκόπη Δούκα στα πλαίσια του συνεδρίου “Ευρωπαϊκές ειδήσεις και τηλεόραση”.
Η ημερίδα αυτή πραγματοποιήθηκε στο κτίριο της Παλιάς Βουλής από τις πρεσβείες της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Ελλάδας, τα Γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της Ελλάδας και της Κύπρου και την αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα στις 27 Νοεμβρίου.

Όλοι οι συμμετέχοντες συμφώνησαν σε ένα βασικό ζήτημα: Οι ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη αφού όχι μόνο τα ευρωπαϊκά αλλά και τα διεθνή θέματα θεωρούνται πληκτικά.

Αρχικά τον λόγο πήρε η κ. Gardenia Trezzini, αρχισυντάκτρια του τηλεοπτικού σταθμού Euronews, αναφέροντας πως οι δημοσιογράφοι κάνουν την ευρωπαϊκή ενημέρωση ανιαρή και δεν γνωρίζουν επαρκώς τα ευρωπαϊκά θέματα. Συνέχισε λέγοντας πως η τηλεόραση σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τις ευρωεκλογές από εθνικό πρίσμα και η αμεροληψία εκ μέρους των δημοσιογράφων πάνω στο συγκεκριμένο θέμα δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά χρειάζεται θάρρος.

Ο κ. Ludovico di Meo, αναπληρωτής διευθυντής του δελτίου ειδήσεων (TG2) της ιταλικής τηλεόρασης RAI, υποστήριξε πως κάθε είδηση που δεν μεταδίδεται είναι μια ήττα για τον δημοσιογράφο. “Όλες οι πληροφορίες πρέπει να διαμορφώνονται ώστε να προκαλούν τον ακροατή”, είπε ο κ.Christian Trippe, διευθυντής του γραφείου της Deutsche Welle στις Βρυξέλλες. “Στην Ευρώπη”, συνέχισε, “δεν υπάρχει κοινή ευρωπαϊκή γνώμη, πράγμα επιζήμιο για την δημοκρατία στην Ε.Ε. κάτι όμως που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την οικονομική κρίση”.

Ο κ. Jean- Yves Bonsergent, ως εκπρόσωπος του τηλεοπτικού σταθμού France 24, τόνισε πως μέσα από την διεθνή πληροφόρηση οι δημοσιογράφοι μπορούν να πείσουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους να αγαπήσουν την Ευρώπη αρκεί να συνειδητοποιήσουν και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι την δύναμη που έχει εκείνη. Υποστήριξε πως οι πολίτες θέλουν να μάθουν τις αποφάσεις της Ε.Ε. στην ζωή τους, κάτι που υπογράμμισε και η κ. Κουλούρη, δημοσιογράφος και επικεφαλής του τομέα ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής “Βουλή Τηλεόραση”.

Η κ. Κουλούρη δίνοντας ένα πνεύμα αισιοδοξίας υποστήριξε πως μια μικρή μερίδα του πληθυσμού στην Ελλάδα ενδιαφέρεται και θέλει να ενημερώνεται για τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το μόνο που χρειάζεται είναι ένας νέος σχεδιασμός για να ενδιαφερθεί ο κόσμος. Η ανάπτυξη της τεχνολογίας θα βοηθήσει ώστε σύντομα να επιτευχθεί η ένωση του Έλληνα με τους υπόλοιπους ευρωπαίους πολίτες, ενώ ο κ. Αλαφογιώργος, δημοσιογράφος της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης ΝΕΤ κλείνοντας τόνισε πως είναι χρέος της τηλεόρασης να ασχολείται με ευρωπαϊκά θέματα.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Η "αλήθεια" σε πρώτο πλάνο




Στις μέρες μας τα ΜΜΕ έχουν χάσει τον ρόλο απλά της ενημέρωσης και έχουν μπει σε μια διαδικασία αναζήτησης του περίεργου και συνταρακτικού (συνήθως τραγικού αφού πουλάει περισσότερο) γεγονότος. Μια είδηση μπορεί να ξεκινήσει από κάτι πολύ απλό και ψάχνοντας, όπως όταν ξεφλουδίζεις ένα κρεμμύδι, να αποκαλύψει πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Η ανθρωπιά των δημοσιογράφων χάνεται στον βωμό της είδησης και όλα αποτελούν ένα θέμα που, αν δεν είναι από μόνο του θέμα κατασκευάζεται. Όλο και κάτι θα βρεθεί, μία εξωσυζυγική σχέση, μία κατηγορία που εκκρεμεί στο δικαστήριο... Δεν έχει σημασία. Μπορεί η αλήθεια να αποκρύπτεται ηθελημένα, μπορεί η πληροφόρησή μας να είναι πλασματική. Όπως και να έχει αυτά μας προβάλλουν, αυτά γνωρίζουμε, αυτά πιστεύουμε.

Φράσεις συναισθηματικά φορτισμένες, τυποποιημένες εκφράσεις αλλά και η κυριαρχία της εικόνας (όταν μιλάμε για την τηλεόραση) επιδρούν καθοριστικά στην ομιλία του σύγχρονου ανθρώπου. Η δύναμη των μέσων είναι μεγάλη και η επίδρασή τους στην ζωή μας ακόμα μεγαλύτερη. Τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες και φυσικά το διαδίκτυο φροντίζουν το καθένα με τον τρόπο του να μας ενημερώνουν με ό,τι θεωρούν ότι πρέπει να ξέρουμε. Θέματα πολλές φορές άσχετα με τις ανάγκες της κοινωνίας προβάλλονται καθημερινά. Βομβαρδιζόμαστε συνεχώς από πληροφορίες άχρηστες, που κάποιοι προφανώς θεωρούν χρήσιμες για εμάς.

Τα ΜΜΕ κατηγορούνται για χειραγώγηση του κοινού και μαζικοποίηση των ατόμων για να εξυπηρετηθούν τα καταναλωτικά και πολιτικά συμφέροντα. Οι διαφημίσεις πολλές και το κοινό ευρύ για να προβληθούν τα προϊόντα τους. Τα πολιτικά κόμματα χρησιμοποιούν τα μέσα για την προβολή τους και η δύναμη που απέκτησαν τα έχει αναγάγει από τέταρτη σε “πρώτη εξουσία” ελέγχοντας τις άλλες τρεις. Επιπλέον συχνά ο Τύπος καταχράζεται το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, στο οποίο και στηρίζεται. Μέσα σε όλα αυτά η δημοκρατία αγωνίζεται να επιβιώσει.

Στην ταινία “Ήρωας κατά λάθος” δουλειά του δημοσιογράφου είναι η αποκάλυψη της αλήθειας σε έναν χώρο όπου ακόμα και η διάσωση κάποιου θεωρείται αντιεπαγγελματική συμπεριφορά. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, οι χαρακτήρες πολλοί και ο δημοσιογράφος στυγνός επαγγελματίας. Έτσι παρουσιάζεται ο ρόλος του. Τίποτα δεν έχει σημασία για την δουλειά του δημοσιογράφου παρά μόνο η “αλήθεια”, όποια και αν είναι αυτή, αρκεί να μας βολεύει την δεδομένη στιγμή. Να βγει η είδηση που θα συγκλονίσει, θα πείσει και το κοινό για την αληθοφάνεια της και, γιατί όχι, να κερδίσει και κανένα βραβείο. Ηθικοί φραγμοί δεν υπάρχουν.

Αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου σύμφωνα με την προαναφερθείσα ταινία και δεν φαίνεται να απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Η εγκληματικοτητα μας χτυπαει την πορτα

Εγκληματικότητα. Σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται από τους ειδικούς εγκληματικότητα είναι η αντικοινωνική συμπεριφορά που παραβαίνει τους νόμους και τιμωρείται από τη δικαιοσύνη. Μας καλύπτει όμως αυτός ο ορισμός; Η άποψη των Ελλήνων για την εγκληματικότητα σίγουρα δεν είναι διαφορετική από τον παραπάνω ορισμό αλλά για όσους την έχουν ζήσει( και όπως θα δούμε παρακάτω δεν είναι λίγοι) είναι κάτι πέρα από αυτό τον ορισμό.

Τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες καλούνται να αντιμετωπίσουν όλο και πιο πολλά προβλήματα. Η ανεργία, η πολιτική διαφθορά, η ακρίβεια και φυσικά η εγκληματικότητα είναι μερικά από αυτά.

Ο δείκτης εγκληματικότητας στην χώρα μας αυξάνεται συνεχώς, και τα στατιστικά στοιχεία που έδωσε η Ελληνική Αστυνομία για το 2007 μιλούν από μόνα τους. Συγκρίνοντας το περσινό έτος με το 2006 η αύξηση στα κρούσματα εγκληματικότητας άγγιξε το 18,3% (ποσοστό διόλου ευκαταφρόνητο). Ο ελληνικός λαός νοιώθει όλο και πιο ανασφαλής σε μία χώρα που σχετικά πρόσφατα φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μαζί τους αθλητές από όλο τον κόσμο. Οι υπεύθυνοι την εποχή εκείνη μας καθησύχαζαν πως όλο θα κυλήσουν ομαλά, κάτι που “ξέχασαν” να μας αναφέρουν και μετά το τέλος των αγώνων. Η ανασφάλεια που νοιώθουν οι Έλληνες είναι απόλυτα δικαιολογημένη αφού η αύξηση της εγκληματικότητας συνοδεύεται (κατά ένα περίεργο λόγο) από χαμηλά ποσοστά συλλήψεων άρα αμέλεια των ειδικών επί του θέματος…

Ενδεικτικά το 2007 έγιναν 13.797 διαρρήξεις σε σπίτια και 7.840 σε καταστήματα. 4.744 περιστατικά μικροκλοπών σε δημόσιο χώρο, 14.934 οχήματα παραβιάστηκαν ενώ 293 ληστείες έγιναν σε βάρος τραπεζών. Δυστυχώς οι κλοπές δεν είναι οι μόνες με ανησυχητικό ποσοστό αφού οι ανθρωποκτονίες παρουσίασαν αύξηση κατά 26,3% και τα περιστατικά βιασμών αυξήθηκαν (ευτυχώς ελάχιστα) από 182 το 2006 σε 185 το 2007. Η Ελληνική Αστυνομία ανησυχεί για το γεγονός πως από τις 139 ανθρωποκτονίες που έγιναν το έτος 2007, οι 17 είχαν σκοπό την ληστεία. Ευχάριστο είναι το γεγονός πως σύμφωνα με τους δείκτες εγκληματικότητας των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα κατέχει μία από τις καλύτερες θέσεις, παρά τα όλο και αυξανόμενα ποσοστά της.

Τα αίτια της εγκληματικότητας ποικίλουν. Από την έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας και τα ψυχολογικά προβλήματα μέχρι την ανασφάλεια και την διάθεση προσωπικής προβολής. Πολλές φορές οι άνθρωποι που οδηγούνται στο έγκλημα για τους παραπάνω λόγους δεν καταλαβαίνουν πως διαπράττουν αδίκημα σε αντίθεση με αυτούς που έχουν επίγνωση της κατάστασης και των πιθανών αποτελεσμάτων αλλά εξαναγκάζονται λόγω έλλειψης των βασικών ειδών για την επιβίωση τους. Στην περίπτωση αυτή ο δράστης παρόλο που ξέρει πως αυτό που κάνει είναι παράνομο και υπάρχει περίπτωση να συλληφθεί και να διωχθεί ποινικά δεν έχει άλλη λύση και καταφεύγει στο έγκλημα.

Η εισροή μεταναστών δεν μπορεί να είναι άσχετη με την αύξηση της εγκληματικότητας δεν μπορούμε όμως να κατηγορούμε πάντα τους αλλοδαπούς, όσο και αν αυτό προτιμάται στη χώρα μας.

Όποια και αν είναι η αιτία το αποτέλεσμα είναι ένα: οι άνθρωποι πλέον δεν νοιώθουν ασφαλείς πουθενά και οι υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα αγνοώντας και αυτό και όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος Έλληνας.

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ



Πόσο ελεύθεροι είμαστε πραγματικά να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό φυσικά δεν είναι μια και ενιαία για όλους.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων θα απαντούσε πως ελευθερία υπάρχει και είναι φανερή στην καθημερινή μας ζωή. Μπορούμε να γράψουμε, να πούμε και να σχολιάσουμε ό,τι θέλουμε είτε είμαστε δημόσια πρόσωπα είτε όχι (διακρίσεις δεν γίνονται!), χωρίς να μας αφορούν οι συνέπειες των όσων θα εκστομίσουμε. Στις μέρες μας η τεχνολογία βοηθάει τους τολμηρούς να εκφραστούν με ποικίλους τρόπους (βλέπε διαδίκτυο) ακόμα και όταν αναφέρονται στο ευαίσθητο θέμα των προσωπικών δεδομένων. Τα προσωπικά δεδομένα μας διασφαλίζονται κατά κάποιο τρόπο από τους νόμους, δεν μπορούν όμως να μας καλύψουν από όλους τους κινδύνους που ελλοχεύουν. Η ανωνυμία, προστατεύει τον οποιονδήποτε την επιζητά στο διαδίκτυο και όσοι εκτίθενται σε αυτό γίνονται αντικείμενο σχολιασμού όλων των χρηστών (είτε το θέλουν, είτε όχι). Δεν εκφράζονται όλοι όμως μέσω της ανωνυμίας…

Στην χώρα μας λέγεται ότι υποστηρίζουμε το δημοκρατικό πολίτευμα με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται. Η περίπτωση της λογοκρισίας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πως το ελληνικό σύνταγμα φάσκει και αντιφάσκει και πως η δημοκρατία εφαρμόζεται υπό όρους. Από τη μια μας προστατεύει όταν μιλάμε για κάποιον τρίτο και από την άλλη μας “κυνηγάει” αν δει ότι το παρακάνουμε (είπαμε διακρίσεις δεν γίνονται).

Εύκολα θα μου πει κάποιος: Τι ξέρεις εσύ; Από πού κι ως που μιλάς για λογοκρισία; Τόσα χρόνια όλα ήταν εύκολα. Σχολείο, φροντιστήριο, πανεπιστήμιο. Η αλήθεια όμως είναι πως κάποια χρόνια έζησα την λογοκρισία. Όταν οι καθηγητές μου διόρθωναν τις εκθέσεις μου. Όταν ζητούσαν την άποψη μου αλλά αν ήταν διαφορετική από αυτή που ήθελε το Υπουργείο Παιδείας την ακύρωναν.

Ο λόγος δεν περιορίζεται και δεν οριοθετείται όσο και αν αυτό ενοχλεί κάποιους. Ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου εφόσον χρησιμοποιεί τα δικά του μέσα για να εκφράσει αυτό που πιστεύει και θέλει να μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο ακόμα και αν δεν τον αφορά άμεσα. Γράψε στον δικό σου τοίχο, χρησιμοποίησε το δικό σου σπρέι και πες αυτό που θες. Εμένα μην ενοχλήσεις. Αυτό είναι ελευθερία λόγου.

Τα δικαστήρια πλέον είναι πιο ανεκτικά στην κριτική που ασκείται από διάφορους, συνήθως δημοσιογράφους, στα δημόσια πρόσωπα σε αρκετές χώρες του κόσμου. Η Ελλάδα δυστυχώς δεν είναι μέσα σε αυτές αφού όσο και να προσπαθούμε να φανούμε μια δημοκρατική χώρα διάφορα μικροπεριστατικά, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μας θυμίζουν διαρκώς ότι η λογοκρισία στην Ελλάδα ζει και βασιλεύει! Στην περίπτωση των δημοσιογράφων κ.κ. Βασιλάκη και Λιοναράκη η ελληνική δικαιοσύνη έδειξε το σκληρό της πρόσωπο επιβάλλοντας αποζημιώσεις στους δύο δημοσιογράφους κάτι το οποίο όχι μόνο δεν αναγνώρισε το ευρωπαϊκό δικαστήριο αλλά κατηγόρησε και την Ελλάδα για παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων.

Αυτή είναι η ελευθερία έκφρασης στην Ελλάδα του σήμερα…